بررسی تأثیر قلمه و نوع خاک در موفقیت ازدیاد سرخدار (taxus baccata l.)

منطقه انتشار گونه سرخدار (taxus baccata l.) اروپا، آسیای صغیر، شمال آفریقا و قسمتی از سواحل دریای خزر است. سرخدار یکی از 4 گونه سوزنی برگان ایران است که در جنگلهای گیلان به طور طبیعی می روید و یکی از گونه های صنعتی و دارویی ارزشمند گیاهی است که به دلیل بی توجهی و تخریب رویشگاههای طبیعی، زادآوری آن مختل و در معرض انهدام قرار گرفته است. برای بررسی تأثیر سن قلمه و نوع خاک در روشهای ازدیاد این گونه از طریق قلمه در محل نهالستان پیلمبرا گیلان، مشخصات عرض جغرافیایی˝12 ﹶ35 ˚37 شمالی و طول جغرافیایی˝14 ﹶ4 ˚49 شرقی به روش آماری اسپلیت پلات (تأثیر متقابل عوامل) که عبارتند از: تیمار اصلی قلمه های حاصل از رشد جاری، شاخه های سال قبل خشبی شده و شاخه های دو ساله و تیمارهای فرعی، 4 نوع خاک شامل لوم، شن خالص، شنی لومی، خاک آمیخته و عناصر متفاوت در هر تیمار 15 قلمه و در مجموع 540 قلمه در سه تکرار به مرحله اجراء در آمد. نتایج نشان می دهند که در تیمارها از نظر آماری در سطح 5 درصد، تفاوت معنی دار بوده و بیشترین درصد ریشه زایی مربوط به تیمار اصلی شاخه خشبی یکساله با تیمار فرعی شن خالص (2/82 %) و کمترین درصد مربوط به تیمار قلمه بیش از یکسال یا خاک لومی (3/13%) و خاک آمیخته با عناصر متفاوت (5/15%) می باشد.